- vetustas
- vĕtustas, ātis, f. [id.], old age, age, long existence.I.Lit.A.In gen.:B.
municipium vetustate antiquissimum,
Cic. Phil. 3, 6, 15:vetustate possessionis se, non jure defendunt,
id. Agr. 2, 21, 57:tantum aevi longinqua valet mutare vetustas,
Verg. A. 3, 415: tum senior: quamvis obstet mihi tarda vetustas;Multaque me fugiant, etc., = senectus,
Ov. M. 12, 182.— Plur.:quae familiarnm vetustatibus aut pecuniis ponderantur,
Cic. Rep. 1, 31, 47.—In partic., ancient times, antiquity:II.historia nuntia vetustatis,
Cic. de Or. 2, 9, 36:contra omnia vetustatis exempla,
Caes. B. C. 1, 6:in tantā vetustate non rerum modo sed etiam auctorum,
Liv. 2, 21, 4:vetustatem in majus componens,
exaggerating, Sall. H. 3, 60 Dietsch:judicio vetustatis,
Quint. 1, 5, 72:sic credidit alta vetustas,
Sil. 1, 26.—Transf.A.Long duration, great age:B.quae mihi videntur habitura etiam vetustatem,
i.e. will have a long duration, Cic. Att. 14, 9, 2:scripta vetustatem si modo nostra ferent,
Ov. Tr. 5, 9, 8: vinum in vetustatem servare, till it becomes old, acquires age, Cato, R. R. 114, 2:terebinthi materies fidelis ad vetustatem,
Plin. 13, 6, 12, § 54; Quint. 10, 1, 40; Col. 3, 2, 19; Cels. 3, 14:conjuncti vetustate, officiis, benevolentiā,
i. e. long intimacy, ancient friendship, Cic. Fam. 13, 32, 2; 10, 10, 2; 11, 16, 2; Q. Cic. Pet. Cons. 5, 16.—Hence, posterity, the remote future (conceived as a time when this age will have become ancient):C.de me semper omnes gentes loquentur, nulla umquam obmutescet vetustas,
Cic. Mil. 35, 98:si qua fidem tanto est operi latura vetustas,
Verg. A. 10, 792 Ladew. and Forbig. ad loc.; cf.:quis hoc credat, nisi sit pro teste vetustas,
Ov. M. 1, 400.—In medic. lang.:ulcerum,
i. e. inveterate ulcers, Cels. 5, 26, 31; Plin. 21, 19, 74, § 127.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.